
Падарожнік я не малады. За свае больш за 80 гадоў зведаў расійскія паўночныя прасторы, бязмежныя стэпы Казахстана. Але мяне заўсёды цягнула на радзіму, у Беларусь.
Аднак праз некаторы час зноў радаваўся таму, што смага падарожжа мяне не пакінула. І вось яно, не першае і, спадзяюся, не апошняе падарожжа ў Германію. Не проста ў Германію, а ў яе паўднёвую частку — у Баварыю.
Баварыі бясконца можна дзівіцца
Баварыя за апошнія паўтара дзясятка гадоў стала для мяне амаль роднай. Тут нарадзіліся двое маіх унукаў, якія ў мясцовыя святы носяць баварскія кароткія штанікі, а ў беларускія святкі апранаюць нашы вышыванкі, размаўляюць на расійска-беларускай трасянцы і нямецкай мове. Тут бясконца можна дзівіцца руплівай працы фермераў, якія на шматках горнай зямлі вырошчваюць цудоўныя ўраджаі пшаніцы і кукурузы, а каровы даюць у год па 6–8 тысяч літраў малака. Да кожнай вёскі пракладзены цудоўныя дарогі, кожны вясковы дом, не менш чым у два з паловай паверхі, мае свой архітэктурны выраз. Чырвоныя чарапічныя дахі — абавязковы атрыбут дома: даўгавечна і прыгожа. Праехаўшы летам 2015 года каля 700 км вясковымі дарогамі, нідзе не бачыў пакінутых, як у нас, хат. Вёскі напоўнены аўтамабілямі. Часам прыпаркаваць аўто няпроста, як у горадзе.
На гэты раз ляцім на самалёце да Прагі, дзе сустрэне нас дачка і на аўто адвязе да Рэгенсбурга. Там на супрацьлеглым ад горада беразе Дуная яе сядзіба з домам у два з паловай паверхі ці, як тут кажуць, у тры ўзроўні.
Нечаканы спадарожнік
Нацыянальны беларускі аэрапорт, зала чакання. З жонкай сядзім за столікам, смакуем каву і размаўляем пра тое, каб не спазнілася дачка на сустрэчу, калі не будзе з кім пакінуць малога.
Нечакана да нас падыходзіць малады чалавек, смела кідае на столік свой партфель, дастае ноўтбук, раскрывае яго і ўглядаецца. Што там бачыць, нам не відаць. Раптам падымае галаву, глядзіць на нас і зразумела пытаецца: «Вы ў Рэгенсбург з аэрапорта «Прага»?» Ад здзіўлення я вылупіў на яго вочы. Адкуль яму, які дрэнна гаворыць па-руску, вядома, што з Прагі нам трэба ехаць у нямецкі Рэгенсбург, да якога не менш за 250 км?
Чалавек зразумеў маё здзіўленне і сказаў: «Чуў аб гэтым пры рэгістрацыі». Я адразу прыпомніў, што ён стаяў за намі ў чарзе. На ламанай рускай мове ён растлумачыў: «У аэрапорце «Прага» стаіць мой аўтамабіль. Я еду ў бок Рэгенсбурга да горада Кам. Калі дадзіце тэлефон таго, хто павінен прыехаць за вамі, я скажу, дзе вас знайсці ў горадзе Кам. Гэта скароціць яму дарогу на 200 км».
Прапанова занадта зручная. Я даверыўся новаму спадарожніку, назваў тэлефон дачкі. З іх размовы зразумеў некалькі слоў: «вуліца», «народная школа».

У пошуках беларускага лагера
Горад Кам мне быў цікавы тым, што пасля Вялікай Айчыннай вайны тут, каля вёскі Mіхельдорф, быў лагер для часовага знаходжання беларусаў, якія па розных прычынах не маглі вярнуцца на радзіму. У лагеры працавала гімназія імя Янкі Купалы, якая многім беларускім юнакам адкрыла дарогу ў вышэйшую адукацыю. Гістарычна цікава, што гэтую гімназію арганізаваў Міхась Міцкевіч, брат нашага славутага паэта Якуба Коласа.
Гадоў пяць таму я наведваў гэты горад у пошуках слядоў таго лагера. Мне паказалі поле, на якім расла кукуруза. На ўскрайку поля, якое было ў час вайны ваенным аэрадромам, калісьці стаялі баракі, у якіх часова жылі беларусы.
Я спытаўся ў спадарожніка, якога звалі Вінфрыд, што яму вядома пра лагер. Наш спадарожнік адказаў: «У горадзе жыве толькі адна жанчына, якая помніць аб гэтым. Нядаўна ў школе яна расказвала якраз пра існаванне беларускага лагера».
Каля школы нас ужо сустракала дачка. Пазней яна расказала, што наш спадарожнік-дабрадзей працуе дырэктарам у народнай школе. Хочацца і цяпер прамовіць у яго адрас: «Шчыры дзякуй».
Наведваючы касцёл у пасёлку Зінцынг, звярнуў увагу на мемарыяльную дошку на яго сцяне. На дошцы залатымі літарамі выпісаны імёны і гады жыцця людзей з прозвішчам Пошэнрыдэр: ад сярэдзіны 19 стагоддзя да канца 20-га.
Адразу ўзнікла пытанне: хто гэтыя людзі, чым яны заслужылі пашану аднавяскоўцаў на працягу амаль двух стагоддзяў?
Мясцовая жыхарка расказала, што ўсе гэтыя людзі — уладальнікі млына, які стаіць недалёка ад пасёлка. У час, калі Германія вяла знішчальную вайну, тагачасны гаспадар млына шмат каму дапамагаў выжыць: каму торбачку мукі дасць употай ад улады, каму бясплатна змеле зерне.
Увесь род гэтых млынароў быў у добрых адносінах з людзьмі. Таму яны сабралі грошы і паставілі на сцяне касцёла гэтую памятную пліту.
Млын Пошэнрыдэраў я знайшоў — ён працуе і цяпер. Пабудаваны ў 1809 годзе на невялічкай рэчцы Чорная Лааба, якая ўпадае ў Дунай. Гаспадарыць на гэтым млыне маладая жанчына, якую завуць Андрэя Рамсауэр.

«Млын мне застаўся ад бацькоў. Калі мне было шэсць гадоў, сказала ім: «Не хвалюйцеся, ад вас прыму гаспадарку і буду паспяхова весці далей, бо я нарадзілася на гэтым млыне», — паведаміла Андрэя. — Аднойчы адзін работнік сказаў, што на працы ён забываецца аб тым, што я не мужчына. Часам я сама аб гэтым забываю. Успамінаю, што я жанчына, толькі на сходзе саюза млынароў, бо сярод іх я адна.
З 1991 года працую ў сямейным бізнесе. Праз 13 гадоў стала яго кіраўніком.
Я змяніла сістэму кіравання бізнесам. Сёння на млыне разам са мною працуюць дзевяць чалавек: тры вадзіцелі грузавікоў, адзін з іх выконвае абавязкі інжынера-механіка, адна лабарантка, бухгалтар, двое рабочых. Муж адказвае за комп`ютарызацыю і праграмаванне тэхналагічных працэсаў.
Жывём як адна сям`я. Кожнаму з іх я як маці, каб было добра. Але магу сама адрэгуляваць машыны, адвезці муку на вялікім аўто пакупніку ў булачную, зрабіць неабходныя аналізы зерня ці мукі.
За суткі мелем 80 тон зерня. Вырабляем ад 5 да 10 працэнтаў мукі вышэйшага гатунку, якую прадаём у булачныя. Астатняя ідзе на патрэбы фермераў.
Лабараторыя стаіць на варце якасці як зерня, так і мукі. Маем склад зерня, у якім 26 адсекаў. Кожны адсек умяшчае 35 тон. Працэс падачы зерня на млын аўтаматызаваны. Некаторым механізмам ужо 60–80 гадоў. Гідратурбіна вырабляе электраэнергію 70 кВт у гадзіну.
Да нядаўняга часу ў Германіі заставалася больш за 500 невялікіх млыноў. Але іх колькасць скарачаецца.
Наш млын працуе паспяхова — значыць, я выконваю абяцанні сваім бацькам».
Знаёмства з нямецкай медыцынай
Збіраючыся ў падарожжа за мяжу, забыўся пакласці таблеткі «Амладзіпін». Пяць гадоў таму мне зрабілі аперацыю на сэрцы, замянілі ў ім зношаныя дэталі, таму штодзённы прыём гэтых лекаў і яшчэ чатырох таблетак абавязковы.
І вось жыву дзень, другі, а на трэці мне здалося, што маё сэрца адчувае сябе не вельмі добра. Гэты дзень быў пятніцай перад Вялікаднем. Не працавалі магазіны і медустановы. Дачка стала званіць і шукаць, дзе б змаглі выпісаць рэцэпт на забыты амладзіпін. Знайшла. Зусім недалёка ад нас — у пасёлку Зінцынг — працуе амбулаторыя, дзе прымае кардыёлаг.
Каб трапіць у амбулаторыю, трэба зрабіць дэзынфекцыю рук. Для гэтага пырскаеш з вісячай каля дзвярэй скрынкі і расціраеш нешта пахучае.
На другім паверсе амбулаторыя і рэгістратура. Там далі запоўніць анкету. Пасля правялі ў пакой, дзе сядзелі ў чаканні прыёму трое пажылых мужчын. Усе, як па камандзе, павіталіся з намі. Не прайшло і хвілін сем, як нас пазвала маладая дзяўчына і правяла да доктара.
Доктарка сустрэла нас, павіталася. Якое было здзіўленне, калі яна загаварыла па-руску. Завуць яе Анастасія Сяргееўна, 15 гадоў жыве ў Германіі, скончыла ўніверсітэт у Мюнхене, замужам за немцам, на радзіму вяртацца не думае.
Выслухаўшы мае хваляванні, спытала, калі апошні раз пасля аперацыі праходзіў ультрагукавое даследаванне сэрца. І была вельмі здзіўлена, што ні разу не рабіў. Яна пазвала сваю памочніцу і сказала знайсці, дзе неадкладна могуць зрабіць УГД. Доктарка папрасіла ў мяне прабачэння, што не можа направіць у гарадскую бальніцу. Там з выпадку свята дактары працуюць толькі з тымі хворымі, хто лечыцца ў стацыянары.
Вярнулася ў кабінет дзяўчына і сказала, што могуць зрабіць УГД у вёсцы Ніттэндорф, што за 15 км ад пасёлка Зінцынг. Анастасія Сяргееўна выпісала рэцэпт на забыты дома амладзіпін. Шчыра развіталася, паціснуўшы моцна мне руку.
Выходзячы з амбулаторыі, зноў зрабілі дэзынфекцыю рук. На ніжнім паверсе будынка была аптэка. У ёй мы і купілі таблеткі.

Вёска Ніттэндорф з`яўляецца адміністрацыйным цэнтрам. Тут размешчаны сельсавет (па-нашаму). У будынку амбулаторыі працуюць кардыёлаг, стаматолаг, тэрапеўт, хірург, уролаг, гінеколаг і лабараторыя, дзе робяць неабходныя аналізы.
Тут усё паўтарылася: дэзынфекцыя рук, запаўненне анкеты, потым мне памералі крывяны ціск, зрабілі аналіз крыві і кардыяграму. Пасля паставілі на вагі. Затым прывялі мяне і пасадзілі перад кабінетам доктара Рыхбэк. Калі з кабінета выйшаў пацыент, доктар зрабіў крок насустрач і падаў руку. На кушэтцы ляжала новая чыстая папяровая прасцінка. Яе мяняюць пасля кожнага пацыента.
Вынікі УГД: заменены клапан сэрца пяць гадоў назад у Рэспубліканскім кардыёцэнтры доктарам Юрыем Часновым працуе добра, пульс нармальны. У думках паслаў тэлеграму: «Дзякуй, Юрый Міхайлавіч, за выдатную працу. Хай Бог зберагае цябе на шчасце беларусаў!»
Дачка прысутнічала пры мне тлумачом, за ўсё заплаціла 80 еўра.
Калі вярнуўся дадому ў Салігорск, пацікавіўся, колькі тут каштуе такі прыём у паліклініцы. Адказ — каля 50 долараў.

Падчас адпачынку ў дачкі ў Рэгенсбургу даведаўся, што ў горадзе ёсць лагер для бежанцаў з Бліжняга Усходу. Захацеў пабачыць, а лепш пагутарыць хоць з адным з іх. Такая магчымасць хутка з`явілася. Дачка падказала, што ў адной цырульні працуе бежанец з Ірака. Пасля папярэдніх старанняў, у тым ліку і гаспадыні цырульні, сустрэча адбылася.
Завуць яго Бадаль, 32 гады, жанаты, двое дзяцей: сыну 10 гадоў, дачцэ — пяць. Жонку завуць Дарына, ёй 32 гады.
Пры дапамозе дачкі пытаю, як яны трапілі ў Германію, чаму ўцякалі з радзімы.
«Мы курды з Ірака, жылі ў Сінджары. Там у мяне была свая цырульня, свой дом, — расказвае Бадаль. — Па рэлігіі мы езіды. Суседзямі былі мусульмане. Жылі дружна, хадзілі ў госці адзін да аднаго.
Аднойчы ноччу ў пасёлак прыйшлі тэрарысты. Наш сусед-мусульманін адразу далучыўся да іх, прыйшоў з аўтаматам і расстраляў нашага дзеда. Мы пахапалі дзяцей і ўцяклі. Пазней тэрарысты сагналі хрысціян у царкву і расстралялі.
Тысячы жанчын і дзяцей зараз знаходзяцца ў палоне ісламістаў, іх трымаюць у сапраўдным рабстве. Мужчын расстрэльваюць, а малых хлапчукоў прымушаюць чытаць Каран і вучаць страляць з аўтамата.
Праз Турцыю мы ўцяклі ў Балгарыю. Пасля перабраліся ў Сербію. Там я прадаў свой аўтамабіль і залатыя ўпрыгажэнні жонкі. Адзін нелегальны перавозчык за 40 тысяч долараў перавёз нас у Германію, у горад Пасаў. Там я адразу пайшоў у паліцыю. Нас прынялі ў лагер для бежанцаў.
Ідзе другі год, як мы ў Германіі. Сын ходзіць у школу, дачушка — у дзіцячы садзік. Я і жонка таксама ходзім у школу — вучым нямецкую мову. Нам трэба адвучыцца 600 гадзін. Тады будзе выданы дазвол на пастаяннае працаўладкаванне.
Пакуль я маю права працаваць толькі дзве гадзіны ў дзень. Гаспадыня цырульні пералічвае мой заробак на рахунак сацыяльнай службы. Дзяржава штомесяц выплачвае сацыяльную дапамогу — 1600 еўра. Жывём мы ў асобным доме. За яго, а таксама за дзіцячы садзік і школу плаціць дзяржава. Дзеці валодаюць нямецкай мовай лепш за нас.
Яшчэ я наведваю аўташколу, каб атрымаць нямецкае вадзіцельскае пасведчанне. А пакуль карыстаюся роварам.
Немцы ставяцца да мяне добра, дапамагаюць. Адна мясцовая жанчына пра нас вельмі клапоціцца.
Калі ў Іраку настане мірны час, я назад не вярнуся. Няма даверу мусульманам».

Як жывуць беларускі ў Германіі
У мяне такое ўражанне, што беларускія жанчыны часцей за мужчын пакідаюць Беларусь. І прычына хутчэй за ўсё адна: першае замужжа не стала такім, пра якое марылася.
Падчас маёй вандроўкі па Германіі давялося пазнаёміцца з чатырма жанчынамі, дзве з іх нават былі маімі зямлячкамі.
Фрау Таццяна. Таццяна з Віцебшчыны ў Германіі 16 гадоў. Скончыўшы ў Віцебску медыцынскі інстытут, была накіравана дзіцячым доктарам на раён. Выйшла замуж за механізатара. «Спачатку прапіваў свой заробак, пасля стаў прапіваць і мой, — расказвае яна. — Развялася. Па аб`яве пазнаёмілася з нямецкім доктарам-псіхіятрам. Праз паўгода выйшла за яго замуж. Нажылі дваіх дзяцей, зараз ім 15 і 13 гадоў. Усе размаўляюць на нямецкай мове.
Жывём у вёсцы за 50 км ад горада. Муж трымае сваю клініку. Замужам давялося вучыць нямецкую мову і вучыцца вадзіць аўто. Занятак — хатняя гаспадыня».
Фрау Зінаіда. Зінаіда — салігарчанка. У Германіі 13 гадоў, замужам, гадуе дачушку, якая ходзіць у 5 клас. У Салігорску пасля школы скончыла будаўнічы каледж. Працавала паўгода муляром. Радня вызвала ў Германію. Там выйшла замуж за расійскага немца. Жыве ў наёмнай кватэры прыкладна ў 100 кв. м. Нямецкай мовай добра не валодае. Не працуе. Атрымлівае сацыяльную дапамогу 400 еўра. Муж працуе на заводзе рабочым, на сям`ю маюць адно аўто.
Фрау Святлана. Святлана — беларуска з-пад Віцебска. Скончыла Горацкую акадэмію па спецыяльнасці эканаміст. Шаснаццаць гадоў пражыла ў Германіі ў сям`і бізнесмена, расціла двух хлопчыкаў, вучыла іх англійскай мове. Цяпер гэтыя дзеці сталі дарослымі, яна перайшла да другога бізнесмена, у якога таксама два хлопчыкі. У яго працуе поварам. Атрымлівае 1800 еўра. Дапамагае сваім на Віцебшчыне, часта бывае на радзіме.
Замужам за немцам, які працуе паштальёнам. Яго заробак 3800 еўра. Муж мае свой дом.
Фрау Ала. Аліса Вецер — такі быў яе журналісцкі псеўданім, калі працавала ў салігорскай газеце «Лидер-пресс». Пасля школы скончыла Салігорскі горна-хімічны каледж. Атрымала дыплом геолага. Паралельна вучылася вечарамі ў Салігорскім цэнтры тэхнічнай творчасці ў гуртку фотажурналістыкі. Працавала фотакарэспандэнтам у газеце «Лидер-пресс», а пасля ў газеце «Калійшчык Салігорска». Замуж выйшла за шахцёра, але сямейнае жыццё не склалася.
Дыплом журналіста БДУ, далей Міжнародная школа бізнесу ў Германіі.
Трынадцаць гадоў замужам за немцам. Гадуюць дваіх дзяцей. У Алы свой бізнес: фотастудыя і дом на дзве кватэры, якія здае ў наём. Мае два аўто: электрамабіль, на якім ездзіць па горадзе, і бензінавы «Паршэ» на больш далёкія вандроўкі.
АСАБІСТЫЯ ВЫСНОВЫ АЎТАРА. Шкада, што Беларусь губляе не толькі нейкую колькасць чалавек, але і генафонд людзей творчых, з добрым здароўем і адукацыяй.
УНП 101166185
Пасольства ФРГ у РБ
Очень однобоко показано и можно по многим пунктам комментировать и легко парировать, если кто-то знаком с жизнью в Германии. Особенно рассмешил почтальон, получающий 3800 — тут кто-то дедуле конкретно лапшу на уши повесил. Чтоб не голословить, приведу ссылку на немецкий сайт с зарплатами почтальонов по Германии, средняя зарплата на полной ставке это 1770-2000 евро — и то это брутто, а налоги в Германии съедают до 50% брутто. Вот и считайте сами, что чистыми выходит… А вот и ссылка:
https://www.gehaltsvergleic…
На самом деле, основная часть почтальонов в Германии зарабатывает не много. Но остались еще на немецкой почте, почтальоны со стажем, которые относятся к «чиновникам» (надеюсь, что так можно перевести в этом случае слово Beamter). У них не только зарплата высокая, но и разные привилегии в придачу. 3800, однозначно, зарплата без отчислений.
Так это материал посольства Германии.
Наш белкомстат тоже говорит, что у нас уже по 500 и все довольны.
Тем более позорно, что посольство занимается распространением такой бредовой информации. Кому-то очень хочется беларуского майдана…
Ну, ежели у нас полют кукурузу за два с полтиной в день, то майдан как бы уже назрел. Не?
А принес ли майдан заветное европейское благополучие и счастье украинцам? Тысячи без вести пропавших и павших сыновей и горе матерей, ищущих своих детей по всех стране… Не дай Бог такое никому, заклятому врагу не пожелаешь. А в стране после майдана — разброд и разруха, разбомбили то, что было и откатили страну на полвека назад… Мне лично такого будущего не хочется для Беларуси.
Я уже писал неоднократно — революции (майданы) происходят не потому, что они приносят «европейское благополучие и счастье», как раз наоборот — потому как достало. Или, говоря языком классиков марксизма-ленинизьма — сложилась революционная ситуация. Ежели ситуация не сложилась, то майдан-революция не пройдет — ну построят там баррикады, покричат, побузят — во Франции любят это дело вообще в принципе:) Думаете только , скажем, некоторые поляки не против майдана в Беларуси ? А что, в Беларуси мало тех, кто желал бы майдана в Польше? Россия может тоже вот хотела бы майдан в Таллине и Риге, тем более, что там русских процент не меньше,… Подробнее »
Воду мутить все горазды.Президент говорил(давно правда),что Польша давно хотела бы Гродно оттяпать.Там такие личности как Стефан Баторий похоронены и многие другие поляки высокого статуса..И воду мутить начиналичерез союз поляков ,.для этого неформальный союз поляков был и разгромлен и создан пробелорусский.Тем же занималась Чехия и Франция на границе Германии и Судетской области пока Гитлер им хвост не накрутил.Тем же госдеп в Москве занимается.
Упс. Не знаю что и сказать. Ну, как здесь верно сказали — Вы пишите, пишите — приятно на сон Ваши сказки почитать:)
Гена, прекрати истерику, если у тебя не охотно покупают овощи, это твоя личная революционная ситуация. Кстати про пропоку кукурузы это складно соврал.
Ну чтобы в такой теме штатный трлль Фак не отметился:))
Ты меня уже в свой штат взял? Рассуждаешь тут с видом офигенного знатока, а сам то нанятым односельчанам по западным расценкам платил? Думаешь если они любят выпить, так их за гроши можно эксплуатировать или за огненную воду?
Я справляюсь своей семьей. Это знают все, кто меня знает. И продаю только свое. Ну, как уже я писал неоднократно, это , если можно так назвать, моя религия. Так что , Фак, опять в молоко:)
Много слов, но все горячий воздух и по слухам, а не фактам (где ссылки на кукурузу, а то вы все «видели» да «слышали»). Майдан в Украине сменил одну кучку бизнесменов (коррупционеров, кумовьев) на другую, вот и все, чего достигли. Как раньше там рулил «бакшиш», так и теперь (слова моей коллеги-украинки, у которой родители в Виннице). Для того, чтобы успешно провести революцию, о которой вы пишете, надо чтобы миллионы народных масс стояли за этим, а не как в Беларуси, основные силы находятся извне и стараются накалять народ вот такими сказочками-статьями, как вышеизложенная «Вандроука». Да, в Майдане участвовали разные силы, но кто… Подробнее »
Пололи на этой неделе вот как раз если ехать из Лучников на Варковичи то справа.Пардон — слева. Думаю видели многие. Ну а доказать? Что, я должен был фотографировать? Так все равно сказали бы , что «фальшыука изгатоуленая у Польшы»:))
Ну так и в Российской Империи как бы к власти пришли вместо одних бандитов и ворюг — другие. Есть такая версия, да-а. Чтобы была революция нужна идея, а чтобы была идея, нужна партия, либо иная сила , способная породить и продвинуть в массы идею , которая будет идеей революции. А вот для бунта идеи не нужно. Бунт — он и есть бунт. А вот бунт да, он может перерасти в революцию — появятся, скажем, личности, родятся идеи. А так кто Вам сказал, что революции вот прямо сразу приводят к счастью и процветанию. Какая такая революция вот так сразу, без мучений,… Подробнее »
Опять горячий воздух, тут даже нечего комментировать. Для революции нет в Беларуси внутренней силы/идеи, способной повести за собой массы. Точка.
Так а зачем тогда в теме про Баварию следующий Ваш текст — » Кому-то очень хочется беларуского майдана…»? Боязно? Отож!
Для революции необязательна никакая особая идея.Достаточно разрушить вертикальвласти(любоЙ) ,начнется хаос,а там и любая сила власть захватит пообещав прекратить безвластие.Оппы этим и и занимаются.На волне противоействия декрету номер 3 хотели воду замутить ,но им не дали.А чего сейчас не мутят? Декрет не отменен ,тунеядцы никуда не делись..Значит дело не в том что народ якобы их поддерживает ,а в том что им дали понять,что по пятаку получат.»Всякая революция лишь тогда чего либо стоит если умеет защищаться»(В.Ульянов)
Поживем — увидим.
Да, и , кстати, я не призываю к майдану. Я просто говорю, что революции у нас быть не может — нет партий и политиков, а бунт — легко. Бунты были даже в Древнем Египте, когда не было оппзиционеров проплаченых госдепом:)
И я понимаю, что материальных благ , равных нашим северным и западным соседям ждать нужно лет десять, и это ежели что то делать, но хотя бы просто уважать свои законы и своих граждан государство та может.да? Разумных людей та в госаппарате, вроде, хватает, че ж у нас тогда куда не кинься все через жопу та? Ну здесь та можно порядок навести?
Ссылки на проекты украинских патриотов? Лень искать. Да. Пусть будет — я выдумал. Да. Поживем — увидим. Или другой вариант — вот собственно там выше , мол у нас сейчас средняя по стране 800руб, а все мои знакомые получают от 250 до 600 — кто выдает на гора эти средние 800?Вот Вы мне выдайте сводку мол по Лучникам трактористы (20 чел по 700, 10 чел. по 1200, 5 чел по 300) , доярки (6 чел по 1200, 5чел по 700), контора …. Ну и т.д. — принцип понятен — т.е вот пердовой колхоз, один из лучших в стране — там… Подробнее »
Так это же у вас все голословно (сслылки лень искать, сами написали). Моя ссылка на немецкий сайт — смотри мой коммент выше, самый первый. Опровергать лживые факты этой «статейки-сказочки» нужно только ссылками на их же немецкие сайты. Вы откройте и взгляните на «шикарные» зарплаты немецких почтальонов. Даже на немецком языке! Так что я не голословлю, читайте сами.
А я не верю. Паддзелка зробленая у Польшы:)У меня сестра двоюродная живет в Баварии. Живут там, между прочим , по разному, товарищи наши по разуму. Вот её муж водитель получает 1 700евро. А есть водители, которые получают по 5 000 евро. Там столько тонкостей. Как и у нас. Один тракторист получает 300р., а другой 1200р. Да? Может статья и несколько приукрашивает жизнь в Баварии, но не более, чем статьи в СБ приукрашивают жизнь в Беларуси. Но вот что там доплачивают до обязательных 360евро на жизнь, (жилье отдельно) при ценах не выше, чем у нас. а у нас у не имеющих… Подробнее »
Хаха! По поводу «Паддзелка зробленая у Польшы»: я в отличие от вас не по слухам пишу, а уже девять лет в Германии. Отсюда и пишу. И поверьте мне, мне было бы лень отвечать и комментировать эту статью, если бы не ну оооочень надутая инфа в ней. Не продумали господа из германского посольства, что кто-то с непосредственным знанием обстановки в Германии может просматривать новости беларуской глубинки… И прошу заметить, я не говорю, что Беларусь — процветающая страна, проблем много и надо их решать. И надо политически образовывать массы и т.д. НО: не путем публикации таких сказок. По поводу «украинской демократии» —… Подробнее »
Извините, думал очередной гостролль:)Но ведь не возвращаетесь на Родину. Да и вообще, из тех, кто зацепился в Германии , только одного знаю , который вернулся в Минск. Хотя там и работу имел по кибернетике, и потом фирму свою. Но ему не нравились немцы и их порядки. Ну, он еще к тому же поэт и рок-музыкант — та еще смесь тараканов с драконами:)А раз не возвращаются , то что то там держит? Стонут-плачут, как им там плохо, но не возвращаются. И значит там есть что то лучше, чем на Родине. И, думаю, это не только финансовая сторона, т.к. что кузина, что… Подробнее »
Читал что по данным немецкой разведки на Украине погибло около 55 тыс.
В Украине ежегодно осуществляется 200-250 тыс. абортов. 55 тыс. с 2013 года — для них не много… Любят они истреблять себе подобных…
А оппы пишут как в Киеве все дешевле чем в РБ ,и как там безработные получают пособие в 3 раза больше чем в РБ ,не упоминая ,что Украина не платит пенсии своим пенсионерам которые остались под оккупацией.
Хорошоооо, где нас нет… Лапша на 99%
Развели деда фальшивой вежливостью и заботой, пришёл за рецептом, а процедур прошел на 80 еура. А ведь в итоге «здоров» оказался (точно благодаря белорусской медицине), и это более чем в 80 лет. Видно потому, что там одни славяне уже везде, тока вежливые.
https://m.youtube.com/watch…