Раритетная Библия из исчезнувшей церкви

Случчанин Александр поделился с газетой «Кур’ер» фотографиями раритетной книги, владельцем которой он является. Это Библия в кожаном переплёте, штампы на которой свидетельствуют, что ранее она принадлежала Свято-Варваринской церкви, располагавшейся до 1956 года на территории старого городского кладбища по ул. 14 Партизан. Книга была издана, вероятнее всего в конце 19-го века.

Алесь Достанко

Из книги «Храмы горада Слуцка» Игоря Титковского (спецвыпуск газеты «Кур’ер» №6 от 31.01.2003г.)

Варварынская царква

• Гарадская Варварынская царква – адзін са старажытнейшых храмаў Слуцка. Выкажам меркаванне, што яна магла існаваць з XV ст.
• Найранейшыя звесткі пра царкву прыводзяцца ў дакументах 1572 г., адкуль вынікае, што дзейнічала яна ўжо даволі працяглы час.
  Пабудаваная з дрэва, стаяла ў Старым горадзе на Падзамчышчы (цяпер раён маслабазы па вул. Піянерскай), непадалёку ад Васкрасенскай царквы. Была прыходскай.
• 20 снежня 1792 г. царкву пашкодзіў пажар і, неадбудаваную, у 1797 г. яе скасавалі.
• А імя святой пакутніцы Варвары і царкоўны фундуш у 1798 г. быў дадзены новаму храму, пабудаванаму на гарадскіх могілках. Варварынская царква на могілках, што размяшчаліся на паўночна-усходняй ускраіне горада, будавалася ў 1796–1799 гг., да 1800 г. была поўнасцю закончана і аздоблена. У 1868 г. праводзіўся рамонт, пасля якога царква набыла той выгляд, што захоўваўся да сярэдзіны XX ст.
• У характары яе мы можам адзначыць рысы барока, а пазней прыбудаваныя ўваходныя тамбуры прынеслі рысы стылю класіцызм.
  Па архітэктуры царква адносілася да тыпу трохзрубных храмаў ярусна-восевай кампазіцыі. Галоўны аб’ём – чацвярык на чацвярыку – завяршаўся васмярыковым светлавым барабанам з шлемападобным купалам. На ім, а таксама на схільных дахах, што пакрывалі аднолькавыя аб»ёмы алтарнай апсіды і прытвора, мясціліся невялікія дэкаратыўныя купалкі на глухіх барабанах. Сцены мелі шалёўку вертыкальна пастаўленымі дошкамі. Галоўны ўваход быў у выглядзе порціка: два слупы-апоры падтрымлівалі выступаючы над ганкам навес з франтонам, двухсхільны дах якога завяршаўся шатровай вежачкай. Бакавыя ўваходы таксама ўяўлялі сабой ступенчатыя ганкі са слупамі і двухсхільнымі дахамі. Да рэвалюцыі акрамя галоўнага прастола на хорах меўся яшчэ адзін прастол у імя Ўсіх Святых.
• У 1-й палове XIX ст. царква была прыпісной да Ўспенска-Мікалаеўскага сабора, у 2-й палове – да Васкрасенскай царквы, а на пачатку XX ст. стала прыпісной да востраўскай Міхайлаўскай.
• Пасля ўсталявання Савецкай улады ў 30-ыя гады яна была закрыта. Падчас Айчыннай вайны пры ёй зноў арганізаваўся прыход і аднавіліся набажэнствы. З 1944 года настаяцелем тут быў протаіерэй Сергій Шахновіч. А пасля яго ад’езду — протаіерэй Міхаіл Мар’янскі, які аказаўся апошнім настаяцелем царквы.
• Летняй ноччу 1956 г. —  напярэдадні Вялікадня — Варварынская царква згарэла.